حسد یعنی بواسطه خبث ذاتی یا سابقه دشمنی که با کسی دارد اگر او را درناز و نعمت ببیند بدش بیاید و دوست دارد از او گرفته شود.

هرچه اختیاری نباشد تکلیف بر آن نیست تا اظهار نشود مواخذه ندارد و طریق اثبات حسد به دست زبان یا سایر اعضا نمودار شود حرام است.و اگر در قلب ظاهر شد واجب است از آن حال کراهت داشته باشد و اگر برآن حال مستمر شود در گناه کبیره است.

حضرت باقر (ع): ... براستی حسد است که ایمان را می خورد چنانچه آتش هیزم را.

حضرت امام صادق (ع): آفت دین حسد و خود بینی و به خود بالیدن است.

پیغمبر اکرم (ص): خداوند به موسی بن عمران فرمود.مبادا به مردم حسد بری درباره آنچه من به آنها دادم از فضل خودم و چشمانت را به دنبال آن دراز مکن و دل خود را به دنبال آن روانه مساز زیراآنکه حسد برد ، نعمت من را بد داشته و از آن قسمتی که من میان بنده هایم کردم جلو گرفته وهر که چنین باشد من از او نیستم و او از من.

اساس کفر سه چیز است : حرص ، تکبر ، حسد.

رسول خدا (ص): براستی همان درد و بلائیکه در امتهای پیش بود به شما رسیده و آن حسد است که برطرف کننده و از بین برنده دین است و نجات در این است که انسان دست و زبان خود را از حسد ورزی نگاهدارد و با برادر مومن خود دشمنی نداشته باشد.

حسد بزرگترین گناهان وپرشرترین آنهاو خراب کننده ترین آنهاست قلب انسانی را  درد ی از آن بدتر نیست و اولین گناه در زمین است.حسد قابیل به هابیل.